سیر تکامل اندروید؛ از Cupcake تا Lollipop

قصه‌ی اندروید شش سال پیش با T-Mobile G1 ساخت HTC آغاز شد و تا به امروز گوگل ۱۰ به‌روزرسانی مجزا برای آن منتشر کرده که هر کدام دارای ویژگی‌های جدیدی بوده‌اند، نقص‌هایشان برطرف شده و پیشرفت‌هایی کرده‌اند. سرعت به‌روزرسانی‌های این سیستم عامل که حالا به تکامل رسیده در مقایسه با گذشته کمی کاهش یافته تا تولیدکنندگان بتوانند رابط‌های کاربر خود را نیز ارتقا دهند. اگر فواصل میان به‌روزرسانی‌های منتشر شده طولانی‌تر باشد، گوگل هم قادر خواهد بود مثل اندروید ۵.۰ آب‌نبات چوبی رنگ و لعابی به طراحی‌هایش بدهد.

اما با گذشت زمان یادمان رفته هر یک از این به‌روزرسانی‌ها چه ویژگی‌های جدیدی را با خود ارمغان آوردند که بعداً به عنوان مشخصه‌‌ی اصلیشان شناخته شد. آیا اصلاً یادتان هست کدام ویژگی اندروید ۳.۰ Honeycomb باعث محبوبیتش شد و چرا سهم آن در این اکوسیستم هرگز نباید فراموش شود؟ شاید شما یادتان باشد اما با تقریب خوبی می‌توان گفت که بخش اعظم جامعه‌ی کاربران اندروید به خاطر ندارند، شاید به این دلیل که در آن زمان چندان درگیر این مسائل نبودند و شاید هم گذر زمان باعث شده فراموش کنند. حالا با ما همراه شوید تا نسخه‌های اصلی اندروید و مشخصه‌های اصلیشان را از نو بشناسیم.

Android 1.5 Cupcake نمی توان گفت که اندروید ۱.۵ کاپ کیک (یا هر یک از دیگر به‌روزرسانی‌هایی که در این لیست آمده‌اند)، تنها از یک جهت موجب پیشرفت اندروید شده‌اند، اما به نظر می‌رسد یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های کاپ کیک، معرفی کیبرد مجازی باشد. تصورش هم سخت است اما گوشی‌های هوشمند در سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۰۹ همگی دارای کیبردهای فیزیکی بودند تا این که کاپ کیک، کیبرد مجازی را معرفی کرد اما بیشتر افراد حذف کیبرد فیزیکی را مدیون موفقیت آیفون می‌دانند.
Android 1.6 Donut اندروید ۱.۶ دونات در تمام این سال‌ها از سوی مصرف‌کنندگان نادیده گرفته شده چرا که مهم ترین ویژگی جدید آن یکی از خصوصیات پشت صحنه و توانایی آن در پشتیبانی رزولوشن‌های مختلف برای صفحه نمایش، مستقل از تراکم پیکسل‌ها بود. گرچه ممکن است امروز کمی عجیب به نظر برسد اما همین ویژگی با ایجاد امکان ترکیب‌های مختلف، به پیشرفت اندروید کمک بسیاری کرد.
Android 2.0 Éclair نام بردن از تنها یک ویژگی خاص برای اکلیر کار راحتی نیست، اما چاره‌ای نداریم جز انتخاب ارتقای نرم‌افزار دوربین. شاید باورتان نشود اما تا پیش از اکلیر، اندروید از لحاظ نرم افزاری قادر به پشتیبانی فلش LED نبود و به همین خاطر کاربر کنترلی بر فلش نداشت. همچنین ویژگی‌هایی مانند افکت‌های رنگی، حالت‌های منظره، نوع فوکوس و حتی تعادل رنگ سفید هم وجود نداشتند.
Android 2.2 Froyo فرویو دو ویژگی بارز داشت که ناچاریم به هر دو اشاره کنیم: سرعت بالا و پشتیبانی هات‌اسپات‌های وای‌فای. اما چون تنها یک ویژگی اصلی را می‌توانیم بررسی کنیم ناچاریم سرعت بالا را انتخاب کنیم که یک ویژگی جهانی بود، در حالی که تنها عده‌ی کمی از ما از هات‌اسپات‌ها استفاده می‌کردیم. اندروید ۲.۲ فرویو دارای کامپایلر ترجمه‌ی لحظه‌ای دالویک بود (به گفته‌ی گوگل ۲-۵X) که پیشرفت بزرگی در زمینه‌ی کاربری محسوب می‌شد. اگر در مورد اندروید ۵.۰ لالی‌پاپ تحقیق کرده باشید حتماً می دانید که گوگل قصد دارد به کمک ART از ران‌تایم خود در آن استفاده کند.
Android 3.0 Honeycomb بدون شک میان تمام به‌روزرسانی‌های اندروید، Honeycomb کمترین محبوبیت را دارد اما این عدم محبوبیت هیچ ارتباطی به کمک های آن به پیشرفت این پلت‌فرم ندارد. در هر حال تا پیش از Honeycomb، اندروید روی تبلت‌ها تجربه‌ی وحشتناکی بود و دلیل اصلی انتشار Honeycomb توسط گوگل هم همین مسئله بود.
Android 4.0 Ice Cream Sandwich جای هیچ شکی نیست که شاخص‌ترین ویژگی اندروید ۴.۰، رابط Holo بود. مانند Honeycomb، رابط Holo هم نخستین رابط اندروید بود که واقعاً توجهات را به خود جلب کرد؛ تا پیش از آن اندروید کمی نازیبا بود. ICS انقدر عالی بود که بیشتر شما متوجه بسیاری از المان‌های رابط کاربر آن می‌شوید چرا که همچنان در سال ۲۰۱۴ هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.
Android 4.1 Jelly Bean محبوبیت بیش از حد جلی‌بین دلایل زیادی داشت، اما اصلی ترین دلیل آن این بود که جلی‌بین نخستین نسخه‌ی اندروید دارای Google Now: همراه دیجیتال این موتور جست‌و‌جو بود. Google Now نه تنها هر سئوالی که داشته باشید را به سرعت پاسخ می‌دهد، بلکه نسبت به محتوا نیز آگاهی دارد و کارت‌هایی را برای شما فراهم می‌کند که دقیقاً در این ساعت و روز توسط یک سیستم هوشمند، به موضوع مورد نظر مرتبط تشخیص داده شده. مثلاً اگر شما هر روز ساعت پنج بعد از ظهر از محل کار خود خارج شوید و نشانی منزل و محل کار خود را هم در Google Now مشخص کرده باشید، این سیستم به طور خودکار جهت‌یابی کرده و ترافیک و مدت زمان رسیدن به مقصد را نیز برآورد می کند.
Android 4.4 KitKat گوگل نه تنها رابط کاربر در کیت‌کت را مدرن تر از پیش طراحی کرد بلکه با بهبود کارایی کیت‌کت، امکانات قابل اجرا بر روی دستگاه‌های ارزان قیمت را نیز افزایش داده و ادعا کرد که حتی دستگاه‌هایی با ۵۱۲ مگابیت رَم هم می‌توانند کیت‌کت را به راحتی پشتیبانی کنند. این اتفاق به این دلیل دارای اهمیت بسیار بود که بازار کشورهای توسعه یافته اشباع شده بود و گوگل ناچار بود چاره‌ای برای حفظ فروش دستگاه‌های مقرون به صرفه در کشورهای در حال توسعه بیندیشد.
Android 5.0 Lollipop به لطف فلسفه‌ی جدید «طراحی محصولات» گوگل، بدون شک لالی‌پاپ از لحاظ بصری جذاب‌ترین نسخه‌ی اندروید است که تا کنون منتشر شده. جلوه‌های دیداری لالی‌پاپ مسطح‌تر و رنگارنگ‌تر از پیش هستند و فیدبک متحرک یکی از ویژگی‌های اصلی آن است. این ورژن اندروید در حال حاضر به شیوه های عادی (مگر این که دولوپر باشید) برای هیچ دستگاهی قابل دسترس نیست.